Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν έπεσε ποτέ, έγινε Βυζάντιο. Ένας άνθρωπος είναι ταγμένος να σώσει αυτήν αυτοκρατορία. Αυτή είναι η ιστορία του…
Ο Λουκάς Μαγκόρις, απόγονος Άγγλων πριγκίπων, είναι άνθρωπος µε σπάνιο ταλέντο για τον πόλεµο και για το εµπόριο. Σ’ αυτόν πέφτει το βαρύ καθήκον της υπεράσπισης της χώρας του και του αγαπηµένου του Μυστρά εναντίον των ασυγκράτητων οθωµανικών δυνάµεων. Το “Λιοντάρι του Μυστρά” ανοίγει µε τον θάνατο του Ταµερλάνου καθώς ετοιµάζεται να εισβάλει στην Κίνα των Μινγκ. Ο Μεχµέτ έχει απελευθερωθεί και κυβερνάει τα οθωµανικά εδάφη εν ονόµατι του Ταµερλάνου, αλλά ο αδερφός του, ο Σουλεϊµάν, έχει εισβάλει στην Ανατολία, έχει καταλάβει την Μπούρσα κι έχει αναγκάσει τον Μεχµέτ να επιστρέψει στο οχυρό του στην Αµάσεια. Ο Σουλεϊµάν δείχνει τώρα έτοιµος να απειλήσει ξανά τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία…
Κινεζική μεθόριος, Χειμώνας 1405
Ο αετός του Ταµερλάνου βρισκόταν στον ουρανό και η λεοπάρδαλή του στο χιόνι, ελεύθερα επιτέλους και τα δύο από τις αλυσίδες τους. Η γυναίκα επάνω στον πύργο δεν µπορούσε να τα δει. Ούτε οι Μογγόλοι στρατιώτες, που στριµώχνονταν γύρω από τις φωτιές τους· δεν µπορούσαν καν να δουν ο ένας τον άλλο εξαιτίας της χιονοθύελλας. Η ανάσα τους κρυστάλλιαζε στα γένια τους και οι φτυσιές τους είχαν γίνει πάγος όταν έφταναν στο χώµα. Δάχτυλα χεριών και ποδιών είχαν χαθεί στη διάρκεια της πορείας, ύστερα χέρια και πόδια. Άντρες είχαν ταξιδέψει µε τα άλογά τους χωρίς µύτη για να µυρίζουν ή αυτιά για να ακούνε. […]
Η ορδή είχε ξεκινήσει από τη Σαµαρκάνδη σκυφτή, κόντρα σ’ έναν ορµητικό άνεµο που φυσούσε από τη στέπα. Λικνίζονταν αργά στις σέλες τους, µαζεύοντας όση ζεστασιά µπορούσαν από τα ζώα τους, ελπίζοντας αυτή η περιπέτεια να είναι η τελευταία του Ταµερλάνου. Οι στρατηγοί του τον είχαν εκλιπαρήσει να µην ξεκινήσει για πόλεµο.